Deze kerstvakantie zijn we wezen trainen in Calafat. Dit is een klein plaatsje iets zuidelijker als Barcelona. Vorig jaar zijn we ook al in Calafat geweest maar toen liep het wat minder goed af als we gehoopt hadden. Ik kwam tijdens de 4-uurs race in aanraking met een 1000cc waarbij ik mijn vingertopje verloor. Maar dat was vorig jaar. Dit jaar liep het in ieder geval beter af.

We zijn vertrokken op 25 december, eerste kerstdag. Om acht uur ’s ochtends zijn we richting Spanje gegaan. We hebben in Frankrijk overnacht en zijn de volgende ochtend weer vroeg vertrokken om op tijd op het circuit te zijn. Toen we om half vier ’s middags aankwamen waaide het ontzettend hard! We hebben een rondje op de fiets gemaakt maar je kwam op sommige stukken amper vooruit zo hard waaide het.

De eerste dag waaide het al iets minder hard en toen ik de eerste sessie reed ging het weer goed! Ik reed lekker mijn rondjes maar na vijf rondjes begon de motor in te houden en ik kwam gelijk naar binnen. We hebben gekeken wat het kon zijn en we hebben de carburateur opnieuw vast gezet omdat dat het meest voor de hand lag dat dat het was. Helaas ging het in de tweede sessie weer fout. Na vijf rondjes begon hij weer in te houden en ik kon weer naar binnen. We hebben alles nog een keer alles nagelopen maar bij het wegrijden van de derde sessie had ik helemaal geen vermogen meer. Nu wisten we wel waar het aan lag. De bougie dop was niet helemaal goed en we hebben geprobeerd hem weer werkend te krijgen. Dit was duidelijk het probleem want nu reed de motor wel weer goed en ik kon lekker rondjes rijden. Helaas was de wind wel weer wat harder geworden maar we konden nog gewoon rijden. Ook de vijfde sessie heb ik uitgereden en ik was toch wel tevreden ondanks de problemen en de twee sessies die ik maar heb kunnen rijden.

Dag twee ging een stuk soepeler. Ik kon lekker rijden en het ging goed! We hadden geen problemen meer met de motor en ik heb alle vijf de sessies goed kunnen benutten maar het waaide wel weer hard. Toch verbeterde ik mijn tijd naar 1:40.1

Dag drie stonden er eerst drie sessies van 20 minuten op het schema dan een sprintrace over acht ronden en dan nog een gewone sessie. De sprintrace reden we samen met de Moto3, 400cc en alle andere eencilinders. Het waaide weer ontzettend hard en ze besloten om de race naar de volgende dag te verplaatsen. We mochten nog wel gewoon rijden maar het waaide wel echt heel hard. Je moest continue tegen de wind vechten en ik had zelfs een paar momentjes dat mijn voorwiel bijna onder me vandaan werd geblazen. Wel mijn beste tijd met 0.1 seconde ondanks de harde wind.

Dag vier was dan toch de sprintrace ik had een redelijke start maar ik kwam niet lekker in mijn ritme en pas halverwege de race begon ik tijden in de 1:40 te rijden. Ik reed een eenzame race en werd 6e van de 19 maar ik kon harder! In de laatste sessie begon mijn motor weer raar de toen en we dachten dat de koppeling slipte maar dat bleek niet het probleem te zijn. Er was een hele bout uit het koppelingshuis afgebroken wat het probleem veroorzaakte en hierdoor deed de motor het niet goed. Gelukkig konden we dit deel uit een reserve motor van een van de Zwitsers halen en zo konden we toch nog de laatste dag rijden.

’s Avonds was de prijsuitreiking voor de race en de top 6 kregen een beker en zo had ik toch nog mijn eerste beker met de Moriwaki gehaald. De volgende dag zouden we eigenlijk onze eigen 2-uurs race rijden omdat het te gevaarlijk was om ons mee te laten rijden bij de normale 4-uurs race maar tijdens de prijsuitreiking werd ons verteld dat er te weinig inschrijvingen zouden zijn en dat we in plaats van een 2-uurs race nog een sprintrace van 8 ronden zouden rijden. Ik vond het wel jammer want de 2-uurs race vond ik net zo leuk.

Op de laatste dag reden we eerst in een groep waar iedereen in reed die geen 4-uurs race reed en dat waren vooral de wat langzamer wat betekende dat ik de hele sessie alleen maar mensen in heb moeten halen en ik heb geen vrije ronde gehad. ’s Middags heb ik eerst naar de 4-uurs race gekeken en na de race hadden wij onze eigen sprintrace. Ik startte deze keer wel goed maar kon het tempo van mijn voorgangers weer niet volhouden. Door een valpartij in de groep voor mij werd ik deze keer vijfde. Ik was weer niet zo tevreden want ik wilde graag dichter bij de groep voor mij komen. In de laatste sessie ging het super! Ik zat achter een Zwitser die er ook was met de Moriwaki en ik reed gelijk in de tweede, derde en vierde ronden een snellere tijd als ik hier vorig jaar heb gereden. Ik was heel blij en sloot dit weekend toch nog af met een goed gevoel! ’s Avonds hebben we oud en nieuw gevierd en de volgende dag zijn we weer naar huis gaan rijden.

Het ging weer goed en ik heb toch mijn tijd weer kunnen verbeteren en ondanks alle problemen die we met de motor hebben gehad ging het toch wel goed!